قرنطینه و ایجاد محدودیت در دوران کرونا: راه حل مناسب یا عامل بدتر شدن اوضاع؟

مخالفان محدودیت‌‌های اعمال شده از سوی دولت‌ها در دوران پاندمی ویروس کرونا که آزادی‌های شخصی افراد را هدف قرار داده است، معتقدند این قرنطینه و محدودیت‌های اجباری در موراد حتی بیشتر از خود این بیماری روی سلامت مردم اثرگذار بوده و به آنها آسیب وارد کرده است.

آنها برای توضیح استدلال خود به مواردی همچون فرصت‌های از بین رفته غربال‌گری بیماری‌های مختلف یا واکسیناسیون، طولانی شدن زمان انتظار برای انجام مشاوره‌های درمان و انجام جراحی‌های گوناگون و میزان تنهایی و انزوایی که مردم در این دوران سخت تحمل کرده‌اند، اشاره می‌کنند. شاید گروهی تمام مشکلات خود را در این جمله خلاصه کنند: «روش درمان از خود بیماری بدتر است»

متخصصان فعال در حوزه بهداشت عمومی در مطلبی نوشته شده در «BMJ Global Health» تأکید می‌کنند که در این زمان تمایز بین اثرات مثبت محدودیت و قرنطینه با اثرات ناشی از خود بیماری بسیار سخت و امری چالش برانگیز است. بااین‌حال تحلیل این متخصصان نشان می‌دهد مداخله دولت برای حفظ سلامت عمومی دست کم در بازه زمانی کوتاه مدت، اثراتی مخرب‌تر از خود بیماری نداشته است.

مطلب مرتبط: چگونه با بی خوابی ناشی از استرس کرونا مقابله کنیم؟

آنها نه تنها میزان کلی مرگ و میر، بلکه مشکلات ناشی از اختلال در خدمات بهداشتی، اثرات بهداشت روان و حتی تعداد خودکشی‌های انجام شده در این بازه زمانی را هم درنظر گرفتند. این تحقیق علمی مرهون همکاری مشترک بین‌المللی بین محققان و دانشمندانی از کشورهایی همچون استرالیا، دانمارک، بریتانیا و ایالات متحده بود.

آمار مرگ و میر بیش از حد

به گزارش ۷۲۴پرس دات کام، محققان دخیل در این پروژه برای بررسی اثرات بهداشتی محدودیت‌های مرتبطا با پاندمی کرونا، به منابع معتبر آمار مرگ و میر جهانی مراجعه کردند. این مجموعه متشکل از داده‌های مربوط با ارقام مرگ و میر بیش از حد در ۹۴ کشور اختصاص دارد که در فاصله بین شروع همه گیری در سال ۲۰۲۰ تا اواسط سال جاری میلادی را در برمی‌گیرد.

عبارت مرگ و میر بیش از حد در واقع به تفاوت بین تعداد واقعی موارد منتهی به مرگ و تعداد مرگ‌های پیش بینی شده می‌پردازد و آن را با توجه به روندی که قبل از دوران پاندمی کرونا وجود داشته است، مقایسه می‌کند. آمار فوت ناش از ویروس کووید 19 در کشورهایی همچون استرالیا و نیوزیلند که در طول این دوران چندین مورد قرنطینه و محدودیت‌های اجباری را تجربه کردند، نسبتا پایین است.

درواقع محققان در طول سال گذشته میلادی هیچ موردی از مرگ و میر بیش از اندازه را در این دو کشور پیدا نکردند. بنابراین اگر استدلال گروهی از افراد را در مورد بدتر بودن شیوه درمان در مقایسه با خود بیماری درنظر بگیریم، دست کم این دو کشور نشان می‌دهند که این محدودیت‌ها اتفاقا تأثیرگذار بوده است. به عبارتی اگر استدلال این افراد را بپذیریم پس باید میزان مرگ و میر در بازه اعمال محدودیت‌ها افزایش چشمگیری داشت که البته آمارها خلاف این مسئله را نشان می‌دهند.

محققان با داستانی مشابه در کشورهای دیگری همچون کره جنوبی، تایوان و تایلند مواجه شدند که علیرغم کم بودن یا نداشتن موارد ابتلا به کووید 19، محدودیت‌های شدیدی را در بازه‌های زمانی گوناگون در پیش گرفتند و درعین حال هیچ مرگ و میر اضافه یا افزایش تعداد فوتی ثبت نکردند.

سوی دیگر ماجرا کشورهایی قرار دارند که محدودیت‌ها را در سطح محدود اعمال کردند که از آن جمله می‌توان به کشورهای برزیل، سوئد و روسیه اشاره کرد که درعوض شاهد تعداد زیاد مرگ و میر در طول مدت پاندمی کرونا بودند.

گیدئون میروویتز کاتز، متخصص اپیدمیولوژیک در این زمینه می‌گوید:

به شخصه در بررسی‌های خود پیرامون کشورهایی که برای کنترل شیوع کرونا محدودیت‌هایی را اعمال کردند، شاهد افزایش موارد مرگ و میر ناشی از عللی به جز ابتلا به کرونا نبودم. به عبارتی اعمال قرنطینه و محدودیت به خود خود نقشی در افزایش مرگ و میرها نداشته است. دست کم در کوتاه مدت این فعالیت‌ها منجر به مگر و میر بیش از اندازه نشده است.

شبکه‌ای پیچیده از تأثیرات مختلف

نویسندگان این مقاله تأکید دارد که البته احتمالاتی در مرود اثرات مخرب این محدودیت‌ها روی سلامت افراد چه در کوتاه مدت یا بازه زمانی طولانی وجود دارد که نمی‌شود وجودشان را انکار کرد. 

به عنوان نمونه در جریان یک مطالعه که در کشور انگلستان انجام شد، مشخص شد تعداد موارد حمله قلبی هنگام وجود موج اول شیوع کووید 19، افزایش داشته است. بااین‌حال این تحقیق نتوانست به طور مشخص ارتباطی بین این مسئله با محدودیت‌های اعمال شده از سوی دولت برای کنترل بیماری ارائه کند. نتایج حاصل از مطالعه دیگری نشان داد غربالگری‌ سرطان که در دوران محدودیت‌ها برای مدتی تعطیل شده بود، می‌تواند منجر به افزایش مرگ و میر بعدی ناشی از سرطان در انگلیس شود.

مارک وول‌هاوس، استاد اپیدمیولوژی بیماری‌های عفونی دانشگاه ادینبرو در انگلیس هم در مورد تجزیه و تحلیل جدیدی که از سوی مرکز رسانه‌های علوم در لندن منتشر شده است گفت:

نویسندگان این مطلب به نتیجه‌ای غافلگیر کننده دست پیدا کردند که نشان می‌داد تأثیر کوتاه مدت محدودیت در میزان مرگ و میر در مقایسه به تأثیر خود بیماری کرونا به میزان قابل توجهی کم بوده است.

بااین‌حال این محققان همچنان تأکید دارند که نمی‌توان تأثیرات مستقیم و غیرمستقیم هر کدام از موراد فوق را به درست مشخص کرد. به عبارتی تشخیص اینکه قرنطینه تماما اثراتی مثبت داشته یا برعکس خسارات بیشتری از خود برجای گذاشته است، بسیار مشکل است.

از طرف دیگر محققان همچنان نگران این مسئله هستند که پیامدهای طولانی مدت این بیماری ممکن است بسیار گسترده‌تر از چیزی باشد که تصورش را می‌کنیم، به ویژه اثرات ماندگاری که از خود روی مغز بیماران برجای می‌گذارد.

اثرگذاری روی سلامت روان

گزارش ارائه شده از سوی این نویسندگان همچنین نشان می‌دهد حداقل شواهد ثابت و محکمی وجود دارد که نشان می‌دهد اقدامات دولت‌ها برای کنترل بیماری کرونا منجر به افزایش میزان مرگ و میر ناشی از خودکشی نشده است. البته آنها همچنین اذعان می‌کننند که مدارک زیادی هم وجود دارد که نشان می‌دهد از زمان پاندمی کرونا تاکنون، سطح سلامت روانی در سطح عمومی کاهش داشته است.

اما همچنان راه سختی پیش روی این افراد وجود دارد که اثرات مرتبط با قرنطینه و محدودیت را با اثرات خود بیماری مقایسه کنند و مشخص کنند بین اثرات مربوط به انزوای ناشی از قرنطینه، نگرانی و اضطراب احتمال ابتلا به بیماری یا بار سنگین سوگواری ناشی از غم فراغ عزیزان، کدام چالش برانگیزتر است؟

به گزارش ۷۲۴پرس، دکتر دین برت همکار افتخاری پژوهشی دانشکده روان‌شناسی کاردیف در انگلستان معتقد است تمرکز بیش از اندازه روی تعداد موارد مرگ و میر و اشغال بیمارستان‌ها باعث شده است تا اثرات همه گیری روی سلامت روان به حاشیه برود.

مطلب مرتبط: چطور بعد از کرونا به شکل اصولی دوباره ورزش کردن را شروع کنیم؟

او که خود پدرش را به دلیل ابتلا به بیماری کرونا از دست داد، اشاره می‌کند که اگرچه داده‌های خام و اعداد و ارقام برای ردیابی روند پیشرفت بیماری یا الگوی همه گیری مفید هستند، اما باید درنظر داشت که هرکدام از این اعداد در واقع یک انسان هستند، با تمام پیچیدگی‌های موجود، ارتباطات عاطفی و روابطی که با دنیای اطراف‌شان برقرار کرده‌اند. درنتیجه بیماری یا مرگ آنها می‌تواند روی طیفی وسیع از انسان‌های اطراف‌شان اثر گذاشته و حتی اثرات و عوارضی منفی به همراه داشته باشد.

کمبود شواهد در مورد ابتلای طولانی مدت به کرونا در سطح بین‌المللی

نکته دیگری که باید به آن توجه داشت کمبود داده‌های قابل مقایسه در میان کشورهای درگیر در زمینه اطلاعات مرتبط به تأثیر بیماری کرونا در درازمدت است. کووید درازمدت یا سندرم پس از ابتلا به بیماری کووید به مواردی اشاره دارد که فرد دچار تداوم علائم ابتلا به مدت سه ماه یا بیشتر است که هم اکنون از هر نفر مبتلایان به بیماری کرونا، یک نفر را درگیر خود کرده است.

هرچه تعداد افراد متبلا به کووید 19 کمتر باشد، افراد کمتری هم تحت‌تأثیر عوارض مخرب بیماری کووید طولانی مدت قرار می‌گیرند. درنتیجه بازهم اعمال مقررات و محدودیت برای جلوگیری از انتشار این بیماری درمقایسه با بار منفی این قضیه، مفیدتر است.

درنهایت یک چیز مشخص است؛ ویروس کرونا به این سادگی دست از سرما برنمی‌دارد. واقعیتی غیرقابل انکار که عزمی جهانی برای پایان شوم را می‌طلبد. یا باید با افزایش سرعت واکسیناسیون جمعیت بیشتری را از احتمال ابتلا به بیماری مصون کرد یا با انجام اقدامات جانبی رنج دوران قرنطینه و محدودیت را کاهش داد تا مردم بدون آسیب دیدگی‌های شدید این دوران سخت را پیشت سر گذاشته و به زندگی عادی بازگردند.

درپایان امیدوارم از مطالعه این مطلب و همراهی با ۷۲۴پرس دات کام لذت برده باشید. ازآنجایی که کشور ما یکی از کشورهای درگیر کرونا با میزان مرگ و میر بالا و تعداد دفعات موج همه گیری است، به نظر شما کدام راهکار می‌تواند زودتر مردم را به زندگی عادی بازگرداند؟ آیا از روند واکسیناسیون یا اعمال محدودیت و قرنطینه رضایت دارید؟ فراموش نکنید نظرات و دیدگاه‌های خود را با ما و دیگر دوستان‌تان به اشتراک بگذارید.