کوچکترین، تاریک‌ترین و گرم‌ترین اتاقی را که تاکنون در آن بوده‌اید تصور کنید. اتاق آنقدر کوچک است که نمی‌توانید راست بایستید و آنقدر تاریک است که نمی‌توانید دست خود را جلوی روی خود ببینید. کفپوش پوسیده است و با هر قدم آرزو می‌کنید وزن شما آخرین چیزی نباشد که کفپوش تحمل می‌کند. با سر و صداهای نزدیک گوشتان تخمین می‌زنید صدها پشه نزدیک شما و در حال نیش زدن پوست شماست. به نوعی، از تاریکی خوشحال هستید زیرا جزئیات این صحنه‌ی غمبار اطرافتان را از شما پنهان می‌کند.

چراغ قوه خود را روشن می‌کنید تا یک پیرزن کریه با لباس‌های خاکی را ببینید که روی یک تشک خانگی، زانوهای خود را روی سینه خود جمع کرده و دراز کشیده است. پاهای او تیره، دارای بافت مرده و پر از زخم‌های عمیق است و در این اتاق تنگ و تاریک به طور کامل باز نمی‌شود. قند خون وی به میزان قابل توجهی بالا رفته و به دلیل آب مروارید چشمانش سفید شده است. پسر جوانی که برای او غذا می‌آورد، توضیح می‌دهد که او ۲۰ سال پیش "مرض قند" گرفته و از زمان نابینایی، خانه کوچکش را ترک نکرده است. یک زن شکننده و ضعیف که هنگام انتقال به بیمارستان بازوهای شما را محکم نگه می‌دارد. بدون بینایی، تنها تماس انسان به او اطمینان می‌دهد كه تنها نیست.

چشم پزشکی: دیدن نور

چشم پزشکی شاخه‌ای از پزشکی است که مراقبت کامل پزشکی و جراحی از چشم و ساختارهای مرتبط با سیستم بینایی (ماهیچه‌های خارج چشمی، پلک ها، حدقه، اعصاب، مسیرهای بینایی و ...) را ارائه می‌دهد. چشم پزشکان می‌توانند عینک و لنز تجویز کنند (و اغلب این کار را انجام می‌دهند). اما طیف مراقبت آن‌ها روز به روز توسعه‌ی بیشتری می‌یابد. این حرفه مستلزم تسلط بر آناتومی، فیزیولوژی، میکروبیولوژی و پاتوفیزیولوژی چشم و همچنین درک فیزیک نوری است. برای درمان اختلالات چشمی‌ و بینایی، چشم پزشکان هم متخصص داخلی و هم جراح هستند.

رویارویی اکثر دانشجویان پزشکی با شرایط مختلف مرتبط با چشم پزشکی بسیار کم است. در حقیقت، بسیاری از دانشجویان به هیچ وجه با فوق تخصص جراحی آشنا نمی‌شوند. جای تاسف است که در هر دانشکده پزشکی الزامی ‌به گذراندن تمام دوره‌های کارآموزی چشم پزشکی وجود ندارد. (و بسیاری از دانشجویان سال اخر انتخاب رشته در رشته تخصصی را نیز انجام نمی‌دهند.) بینایی معمولاً فقط در زمینه یک دوره‌ی جامع علوم اعصاب آموزش داده می‌شود که توسط متخصصان مغز و اعصاب و علوم اعصاب تدریس می‌شود. در نتیجه، اکثر فارغ التحصیلان دانشکده پزشکی فقط از طریق سخنرانی در حین جراحی یا پزشکی سرپایی، با چشم پزشکان مواجه می‌شوند.

بعلاوه، چشم پزشکی عمدتاً یک تخصص سرپایی است. از آنجایی که بسیاری از بیمارستان‌ها خدمات بستری گسترده‌ای ندارند، مرکز پزشکی، محیط آموزشی ایده آلی برای دانشجویان پزشکی که تکنیک‌های معاینه چشم را آموزش ندیده‌اند، نیست و به همین دلیل دانشجویان در کلینیک سرپایی مسئولیت محدودی دارند. همه می‌دانند که چگونه از گوشی پزشکی برای گوش دادن به صدای قلب، ریه و روده استفاده کنند. اما همه پزشکان یا دانشجویان پزشکی نمی‌توانند معاینه چشم مناسبی انجام دهند. با وجود تمامی ‌این اوصاف، چشم پزشکی یکی از تخصص‌های بسیار مورد توجه است. چرا؟

با وجود این که کسب تجربه در چشم پزشکی آسان نبوده و در دانشگاه‌های پزشکی مورد تاکید زیاد قرار نمی‌گیرد، همچنان رقابت تنگاتنگی برای آن وجود دارد. علت این امر این است که اول، این رشته، یکی از معدود تخصص‌هایی است که در آن، اقدامات شما شامل طیف کاملی از مراقبت‌ها، از جمله پیشگیری، مدیریت دارویی و درمان جراحی بیماران می‌باشد. به عنوان مثال، چشم پزشکان، در بیماران در معرض خطر ابتلا به گلوکوم (آب سیاه) فشار چشم، میدان دید و نسبت کاپ به دیسک را بررسی می‌کنند. برای مبتلایان به دیابت، ایجاد عروق جدید در شبکیه را کنترل و بررسی می‌کنند.

این‌ها مواردی هستند که درمان پیشگیرانه با آن سروکار دارد. پس از تشخیص پاتولوژی، پزشک معالجی که تشخیص اولیه را انجام داده در صورت لزوم تصمیم می‌گیرد که یک دوره‌ی درمانی طی شده و در آن چه اقداماتی انجام شود. اگر مدیریت درمان ناموفق باشد یا اثر نکند، همان پزشک هم اکنون می‌تواند بیمار خود را به اتاق عمل ببرد. توانایی ارائه تک تک جنبه‌های مراقبت از بیمار، چشم پزشکی را به یک تخصص فوق العاده لذت بخش تبدیل می‌کند.

روابط چشم پزشکان با بیمارانشان از نظر مدت زمان متغیر است، اگرچه تمایل به ارتباط طولانی دارند. بیمارانی که به دلیل دیابت وضعیت رو به وخامت دارند، همه ساله نیازمند پیگیری توسط چشم پزشک هستند. کودک خردسال مبتلا به ورم ملتحمه باکتریایی شدید ممکن است فقط یک بار ویزیت شود. صرف نظر از وضعیت بیمار یا روند بیماری، باید در نظر داشته باشید که بینایی موضوعی حساس است. در مورد مشکلات چشم مثل آستیگماتیسم با هر ماهیتی -چه جدی و چه بی‌خطر- بیشتر بیماران از احتمال نابینایی وحشت زیادی دارند. چشم پزشکان باید برای کاهش نگرانی بیمارانشان احساس دلسوزی و حساسیت خود را نشان دهند. دانستن همه چیز در مورد چشم و بیماری‌های مربوط به آن کافی نیست. بیمارانی که نگران از دست دادن بینایی خود هستند، نیاز به توجه ویژه‌ای دارند که درمان پزشکی یا جراحی به تنهایی این نیاز را برطرف نمی‌کند.

لازم به ذکر است که موارد مبهم بسیاری وجود دارد که یک تخصص را برای یک فرد مناسب کند. چشم پزشکان عموماً جزو بهترین، آرام‌ترین و خوشحال‌ترین پزشکان بیمارستان هستند. کاملا برخلاف سایر فوق تخصص‌های جراحی، به ندرت مشاهده می‌شود که یک رزیدنت چشم پزشکی در دوره‌های آموزشی آشفته باشد یا در مقابل همسالانش فریاد بکشد. کلینیک چشم معمولاً یک محیط دوستانه و جمعی برای کار و یادگیری است، بنابراین اگر فکر می‌کنید فردی هستید که در چنین محیطی بهتر عمل می‌کنید، قطعاً باید رشته‌ی چشم پزشکی را مد نظر خود قرار دهید.

یک چشم پزشک خوب چه ویژگی‌هایی دارد؟

  • یک رشته‌ی کاملاً تخصصی و با جزئیات را ترجیح می‌دهد.
  • دوست دارد با دستان خود کار کند.
  • از هر دو روش پزشکی و جراحی لذت می‌برد.
  • فردی آرام، صبور و با اعتماد به نفس است.
  • از مهارت عالی دست برخوردار است.

امیدواریم که همیشه چشمانی پرنور داشته باشید. اگر خدای ناکرده، چشمانتان دچار مشکلی شد، می توانید از طریق وبسایت درمانکده، بهترین متخصصین چشم را ببینید و برای مشاوره حضوری یا آنلاین نوبت بگیرید.

سلب‌ مسئولیت: تحریریه‌ی ۷۲۴پرس در تهیه‌ این محتوای تبلیغاتی نقش نداشته و مسئولیتی در قبال صحت آن ندارد.