اکثر افراد مبتلا به میگرن، یک یا دو بار در ماه دچار یک حمله‌ی دردناک میگرن می‌شوند. اما در حالت میگرن مزمن، شدت سردرد، بیشتر و بیشتر می‌شود و حداقل ۱۵ روز در ماه تکرار می‌شود. به طوری که این حملات مکرر و شدید می‌تواند یک زندگی عادی را به چالش بکشاند!

تفاوت بین میگرن معمولی با میگرن مزمن در چیست؟

چنانچه مبتلا به میگرن هستید، لزومی ندارد که بگویید چقدر مشکل‌تان دردناک است. میگرن فقط یک سر درد بد و دردناک نیست. علائم دیگری مانند موارد زیر را هم می‌تواند به همراه داشته باشد:

  • درد شدید در یک سمت سر یا هر دو سمت
  • تهوع
  • استفراغ
  • احساس سرگیجه
  • احساس خارش در صورت، دست‌ها یا پاها
  • آئورا (دیدن چراغ‌های رنگی، رنگ‌ها، خطوط یا سایه‌ها)

در طی میگرن، ممکن است نور چراغ، صداها، لمس اشیا و بوها هم برای شما آزاردهنده باشند.

میگرن مزمن تمام این علائم را دارد. تفاوت میگرن مزمن با میگرن معمولی در زمان‌بندی این دو. است. در میگرن مزمن، حداقل ۱۵ روز دچار سر درد هستید. حداقل یک مورد از هشت مورد میگرن، میگرن مزمن است.

علت میگرن چیست؟

پزشکان روز به روز در خصوص میگرن ، متوجه موارد بیشتری می‌شوند. بعضی پزشکان، علت میگرن را ناشی از تغییرات مواد شیمیایی مغز شما می‌دانند. فعالیت غیر طبیعی مغز هم از دیگر علت‌های میگرن می‌تواند باشد.

میگرن در افراد مختلف، علائم متفاوتی را نشان می‌دهد اما رایج‌ترین علائم آن، بی‌خوابی و استرس است.

بیشتر افراد مبتلا به میگرن مزمن از گروه زنان هستند تغییرات هورمونی می‌تواند از دیگر علل شناخته شده‌ی میگرن محسوب شود. این تغییرات ممکن است در دوران عادت ماهانه، بارداری و همچنین یائسگی اتفاق بیافتد. روش‌های جلوگیری از بارداری هم می‌تواند در ابتلای به میگرن نقش ایفا کنند.

میگرن‌ها چگونه درمان می‌شوند؟

هر دو میگرن معمولی و میگرن مزمن می‌توانند با داروهای مشابه درمان شود. این داروها شامل داروهایی هستند که درد و علائم مربوط (مانند استفراغ یا تهوع) و همچنین علت اصلی میگرن را درمان می‌کنند. با این حال، هیچ راهکار درمانی کاملی در این خصوص وجود ندارد.

به همین دلیل، میگرن مزمن می‌تواند در زندگی شخصی شما اختلال ایجاد کند. اگر نیمی از هر ماه شما صرف کلنجار رفتن با سردردهای وحشتناک شود، بخشی از زمان گرانبهای خود در کنار دوستان و خانواده را از دست خواهید داد. برای افراد مبتلا به میگرن مزمن، افسردگی هم امری معمول است.

چگونه می‌توانم از میگرن مزمن جلوگیری کنم؟

هر روز از خودتان مراقبت کنید چرا که میگرن شما می‌تواند به یک مشکل طولانی مدت تبدیل شود. برای نمونه:

  • احساس خستگی می‌تواند باعث میگرن شود. روزانه ۷ تا ۸ ساعت استراحت داشته باشید.
  • مراقب رژیم غذایی خود باشید. کافئین بیش از حد می‌تواند به شما صدمه بزند. غذاهای دیگری نظیر‌هات داگ، شیرین‌کننده‌های مصنوعی، نیترات گوشت و الکل هم می‌تواند باعث پیشرفت میگرن در شما شود.
  • استرس خود را مدیریت کنید. تنش و نگرانی از عوامل رایج میگرن محسوب می‌شوند. سعی کنید هر روز، چند دقیقه از وقت خود را صرف کاری که عاشقش هستید انجام دهید یا در مواقع بحرانی نفس عمیق بکشید.
  • برنامه‌ی غذایی داشته باشید. غذا نخوردن به مدت طولانی می‌تواند باعث سر درد شود. سعی کنید هر روز در زمان مشخصی غذا بخورید.
  • تحرک داشته باشید. ورزش یک راه خوب برای کاهش اضطراب و استرس است. ضمن این که به شما کمک می‌کند تا وزن سالم خود را حفظ کنید. از ان جا که چاقی، احتمال ابتلا به میگرن مزمن را افزایش می‌دهد تناسب اندام از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
  • محرک‌های خود را بشناسید. تمام میگرن‌ها ناشی از دلایل یکسان نیستند. ممکن است دلیل ابتلای شما به میگرن، منحصر به فرد باشد. گاهی اوقات یادآوری یک خاطره می‌تواند باعث سر درد شما شود. از این رو هر زمان که دچار چنین حمله عصبی‌ای می‌شوید احساس خود را به صورت نوشتار بیان کنید. این کار کمک می‌کند الگوهای مشکل‌زای خود را شناسایی کرده و از آن‌ها جلوگیری کنید.
  • در مصرف دارو مراقب باشید. اگر میگرن مزمن دارید، احتمالا داروهای پیشگیری درد استفاده می‌کنید. با این حال در صورت ابتلا به سر درد حاد با یک پزشک مشورت کنید. بعضی داروها برای درمان حملات ناگهانی طراحی شده‌اند. اما مصرف بیش از حد آن‌ها می‌تواند منجر به مشکلی به نام «سر درد ناشی از مصرف بیش از حد دارو» شود. بنابراین داروهایی که قرار بوده سردرد را متوقف کنند، بیشتر باعث بروز آن خواهند شد. از این رو، هر روز با یک درد کلافه‌کننده مواجه خواهید شد.
  • برای جلوگیری از این حالت، سعی کنید حداکثر داروهای مسکنی که مصرف می‌کنید دو تا سه بار در هفته یا ۱۰ بار در ماه باشد.
  • از دیگران کمک بگیرید. اگر سر درد شما به هیچ صراطی مستقیم نیست و متوقف نمی‌شود در اسرع وقت با پزشک خود تماس بگیرید. سر دردی که بیش از ۷۲ ساعت طول بکشد، مسئله‌ای جدی است و می‌تواند علائم خطرناکی به همراه داشته باشد.