ناگهان چشم‌تان به پوست خود می‌افتد و می‌بینید یک کنه در آن فرو رفته است! اصلا نترسید. کنه برای این که بتواند بچسبد، تغذیه‌اش را از خون شما فراهم کند و باعث انتقال باکتری شود، به ۳۶ ساعت زمان نیاز دارد. این بدان معنا است که چنانچه در طول این مدت بتوانید کنه را از پوست خود بردارید، احتمال انتقال آلودگی نداشته است. در ادامه به بیان راهکارهایی در خصوص جدا کردن کنه از پوست و اقدامات بعدی خواهیم پرداخت.

برداشتن کنه

با استفاده از یک موچین نوک تیز، کنه را از قسمت نزدیکی که به پوست شما متصل شده گرفته و به به طور مستقیم با فشار به سمت بالا بکشانید. چرخاندن کنه با موچین یا انجام حرکات تند و سریع باعث می‌شود که قسمت‌های دهانی کنه در پوست شما باقی بماند. حتی اگر بخش‌های دهانی هم باقی ماند نگران نشوید چرا که بی‌ضرر بوده و خودشان بیرون می‌آیند. پس از آن، محل گزش را با الکل یا آب و صابون ضد عفونی کنید.

بررسی محل گزش کنه

در ادامه به بررسی‌های بیشتری احتیاج است و بدن باید به طور کامل معاینه شود. با استفاده از یک آینه‌ی دستی یا تمام قد، بخش‌های مختلف بدن مانند پشت زانو، پوست سر، زیر بغل، بین باسن و اندام تناسلی خود را بررسی کنید.

یک فرآیند اختیاری: مشخص کردن نوع کنه

از کنه‌ی جدا شده عکس بگیرید و آن را در آدرس اینترنتی TickSpotters.org که مربوط به دانشگاه رود آیلند است، آپلود کنید. در عرض ۲۴ ساعت، بدون دریافت هیچ هزینه‌ای نوع کنه را بر اساس مشخصات مکانی شما ارزیابی شده و خطرات احتمالی ناشی از نیش آن را به شما توضیح داده می‌شود.

تا مدت‌ها به نشانه‌های بدنی خود دقت کنید

تا یک ماه پس از نیش کنه، علایمی مثل جوش‌های پوستی، سرماخوردگی شبه آنفولانزا، تب خفیف، لرز و خستگی می‌تواند خود را نشان دهد. با مشاهده‌ی این علایم موضوع را با پزشک خود در میان بگذارید. حتی اگر فکر می‌کنید که بر اثر عوامل دیگری به این مشکلات مبتلا شده‌اید. چرا که ۷۰ درصد مبتلایان به بیماری لایم از بیماری خود بی‌اطلاع هستند. یک پزشک می‌تواند با معاینه یا آزمایش خون این بیماری را بررسی کند. بیماری لایم حاصل از نیش کنه، چند هفته‌ای طول می‌کشد تا خودش را در خون نشان دهد. بنابراین اگر جواب آزمایش منفی بود و باز هم احساس بیماری داشتید، دوباره اقدام به آزمایش خون کنید.

مبتلا به بیماری لایم شده‌اید! حالا چه کار کنید؟

اغلب افراد مبتلا به بیماری لایم با مصرف یک دوره آنتی‌بیوتیک بهبود پیدا می‌کنند. طبیعتا هر چه زودتر برای بهبود اقدام کنند زودتر حال آن‌ها خوب می‌شود. با این حال ۲۰ درصد بیماران هم با مواردی چون خستگی مداوم و درد مفاصل مواجه می‌شوند که این مسئله می‌تواند به مدت ۶ ماه یا بیشتر طول بکشد. نام این حالت سندروم پس از بیماری لایم (PTLDS) نام دارد که پزشک می‌تواند با تجویز داروها و درمان‌های رفتاری به رفع آن کمک کند.