تب کریمه‌ی کنگو از جمله عفونت‌های ویروسی است که متاسفانه خطر آن به تازگی کشور ما را تهدید می‌کند. سازمان جهانی بهداشت WHO در پایگاه اطلاعاتی خود علائم و روش‌های تشخیص و درمان این بیماری را معرفی کرده است.

دوره‌ی نهفتگی تب کریمه‌ی کنگو

طول دوره‌ی نهفتگی این بیماری بستگی به روش ابتلا به این ویروس دارد. چنانچه ویروس توسط گزش پشه منتقل شده باشد، دوره‌ی نهفتگی آن معمولا بین یک تا سه روز و حداکثر ۹ روز خواهد بود. در صورتی که علت ابتلا به ویروس، تماس با خون یا بافت انسان یا حیوان مبتلا باشد، دوره‌ی نهفتگی بیماری معمولا ۵ تا ۶ روز و نهایتا ۱۳ روز خواهد بود.

علائم تب کریمه‌ی کنگو

شروع علائم معمولا ناگهانی بوده و با تب، درد عضلانی، سرگیجه، احساس سفتی و درد در گردن، کمر درد، سردرد، چشم درد و ترس از نور همراه است. ممکن است در کنار این علائم حالات دیگری نظیر تهوع، استفراغ، اسهال، درد شکم، گلو درد، نوسانات خلقی شدید و سردرگمی هم دیده شود. پس از گذشت ۲ تا ۴ روز هم فرد احساس خواب آلودگی و افسردگی کرده و احساس بی حالی و شکم درد دارد.

ضربان قلب سریع، بزرگ‌تر شدن غدد لنفاوی و بثورات ناشی از خونریزی داخل پوست در دهان و گلو هم از دیگر علائم بالینی این تب هستند. ضمن این که ممکن است بثورات دیگری به نام اکیموز و دیگر پدیده‌های همراه با خونریزی بر روی پوست دیده شوند. معمولا پس از روز پنجم شواهدی از هپاتیت، وخامت سریع وضعیت کلیه و نارسایی کبدی یا ریوی هم خود را نشان می‌دهند.

معمولا ۳۰ درصد مرگ و میرها در هفته‌ی دوم این بیماری رخ می‌دهند. در خصوص بیمارانی که سلامتی خود را به دست می‌آورند، روند بهبود در روز نهم و دهم پس از شروع بیماری حاصل می‌شود.

تشخیص

ویروس تب کنگو یا CCHF در چند تست آزمایشگاهی تشخیص داده می‌شود:

  • آنزیم وابسته آزمون ایمونوسوربنت (ELISA)
  • تشخیص آنتی ژن
  • خنثی سازی سرم
  • واکنش زنجیره‌ای پلیمراز ترانس کریپتاز معکوس (RT-PCR)
  • جداسازی ویروس به وسیله‌ی کشت

پاسخ آنتی بادی معمولا برای بیماری که سطح بیمارانی در آن‌ها کشنده است همانند بیمارانی که در روزهای اول هستند، قابل اندازه گیری نیست. بنابراین تشخیص ویروس در این افراد توسط تشخیص RNA در نمونه‌های بافت یا خون حاصل می‌شود.

نمونه‌های آزمایش این بیماران باید تحت تدابیر شدید بهداشتی باشد و برای غیر فعال سازی آن‌ها ار روش‌هایی چون تابش گاما، فرمالدهید، اعمال گرما و غیره استفاده کرد.

درمان:

مراقبت‌های عمومی به همراه درمان علائم، رویکرد اصلای فرآیند درمان CCHF است.

داروهای ضد ویروسی برای درمان عفونت فایده‌ی بارزی دارند ضمن این که هر دو فرمولاسیون دارویی خوراکی و وریدی هم موثر به نظر می‌رسند.