خبرنگاران پیش‌قراولان انعکاس کاستی‌ها و کمبودهای جامعه بوده که همواره در مسیر رفع مشکلات قلم می‌زنند، اما آلام خودشان از سال‌ها قبل بی‌مرهم مانده است.

به گزارش ۷۲۴پرس؛ از سرما و گرمای هوا هراسی ندارد. شاید از کیلومترها مسیر، خودش را به مرزی‌ترین نقطه استان برساند تا سنگ صبور انسان‌هایی محنت‌کشیده اما مقاوم باشد. شاید برای مرهم زخمی سر از بیغوله‌ها درآورد و یا در پیچ‌وخم جاده‌هایی خاکی ساعت‌ها زمان بگذراند تا فریادرس روستاییان باشد و یا چهره به غم نشسته روستا را در قاب تصویر ماندگار کند. 

خبرنگار را می‌گویم. فردی سخت‌کوش، دلسوز، صبور و جسور که متأسفانه در تعبیر برخی مدیران، از وی به ملابنویس یاد می‌شود! مدیرانی که گاهی برای حل مشکلاتی که از سوی خبرنگاران مطرح می‌شود، نه‌تنها صورت‌مسئله را پاک می‌کنند؛ بلکه قصورات مدیریتی‌شان را به سمت‌وسوی خبرنگاران سوق می‌دهند.

هرچند تاکنون با تلاش اهالی رسانه مشکلات زیادی در مسیر توسعه استان هموار شده اما رنج‌نامه خبرنگاری در خراسان جنوبی، مثنوی هفت هیکلی است که تمامی ندارد. مشکلاتی که از بیمه، عدم برخورداری از مسکن و حقوق ناکافی آغاز می‌شود و انتهایش نیز نامعلوم است.

اگرچه طرح ملی مسکن از گزینه‌های روی میز متولیان برای خانه‌دارشدن خبرنگاران است، اما اقساط سنگین و دستمزد ناچیز این قشر همان حلقه مفقوده در این طرح بوده که خانه را از خشت اول کج می‌کند.

بارها از مشکلات جامعه رسانه‌ای گفتیم و نوشتیم؛ اما نه‌تنها گرهی باز نشد، بلکه از سالی به سال دیگر منتقل شده و خبرنگاران باید یعقوب‌وار به انتظار بنشینند تا شاید ناجی روزهای سخت کنعانشان از راه برسد.

بارها گفتیم و مسئولان هم شنیدند... اما چیزی که این روزها شاه‌بیت رنج‌نامه این قشر بوده، حضور خبرنگارنماهایی است که تعدادی از آن‌ها در دستگاه‌های دولتی دارای پست و مقام هستند و عده‌ای هم اصول خبری را با پخت قرمه‌سبزی اشتباه گرفته‌اند.

غافل از اینکه باید در وهله اول عاشق باشی تا بتوانی بی‌پروا برای حل مشکلات جامعه قلم بزنی. باید دلت بزرگ باشد تا از کنایه‌های برخی مسئولان و بی‌محلی‌های برخی مدیران روابط‌عمومی بگذری؛ آری باید فرهاد باشی تا انتهایش به شیرین ختم شود.

حال سؤال اینجاست که چرا و چگونه می‌شود که در جلسات میدانی و سفرهای طاقت‌فرسای سران کشوری، تعداد خبرنگاران انگشت‌شمار است؛ اما وقتی صحبت از امتیازی هرچند ناچیز می‌شود، شاید مادربزرگ هم در لیست خبرنگاران باشد!

کاش شناختن خبرنگار تنها به تشکیل پرونده خبرنگاری خلاصه نمی‌شد. کاش مشکلات جامعه خبری جدی گرفته شود؛ چراکه وجود برخی نامهربانی‌ها، باعث خروج خبرنگاران باتجربه از چرخه خبرنگاری شده و در آینده‌ای نه‌چندان دور، مسئولان خود باید ملابنویس خودشان باشند!