به بهانه اولین سالروز رحلت استاد فرزانه محمدمهدی ناصح، دلنوشته‌ای به قلم علی احسانی‌مقدم، پژوهشگر فرهنگ عامه، کارشناس بررسی اسناد و مدارک وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، تقدیم نگاه فرهنگ‌دوستان خراسان جنوبی می‌شود.
دریغا که چنگال مرگ دراز دست است که بی محابا سایه تنومند بزرگانی را ناپدید می‌کند که عمری در پناهشان خوش زندگانی کرده‌ایم و به اعتماد حضورشان در کوچه پس کوچه های زندگانی استوار و مصمم گام برداشته‌ایم و سنگلاخ بادیه و خار مغیلان را به هیچ انگاشته‌ایم.
در چنین فصلی در سکوتی تلخ، مردی پر افتخار از تبار خراسان را از دست دادیم. همو که خالصانه و بدون توقع در پرتو دانش اندوزی در این مرز و بوم به ودیعه نهاد و تا بلندای همت خویش در این عرصه کوشید و خوش درخشید.
نگاه مهربانش حکایت از قلبی لبریز از مهر داشت که وجودش را گرم ساخته بود، آن چنان که از پس طوفان های زندگانی، همچنان استوار به سترگی کوهی عظیم ایستاده بود و قلب تپنده اش در حریم باورهای انسان دوستانه او را مانا و جاوید ساخته بود.
کلام دلنشینش زلال روح نیوشندگانش را سیراب می نمود، گویی هُرم گفتارش از ماورایی ریشه می‌گرفت که الفبای وجودی‌اش را بر طریق اخلاص و مهر بنیان نهاده بودند. انسان مستعدی بود که در عرصه‌های ادبیات و پژوهش خوش درخشید و خدمتگزار فرهنگ و جامعه خود شد. برگ برگ آثارش را که ورق می زنیم از این حکایت غریب با تو سخن می گوید و بسیار کوشید و بر آن بود تا به قدر همتش بر فرهنگ و ادب این سرزمین برگی بیافزاید.
عشق دیدار معبودش را در سینه داشت و سرانجام در نوزدهمین روز آخرین ماه سال، برای ادامه زندگی، مرگ را برگزید و جانش را از این کره خاکی پر هیاهو پرواز داد.
دیری با آموزه های کلام گرمش در سطر سطر نگاشته هایش موانست جسته بودیم. کتب،مقالات و داستانهای گونه گون ادبی و دوبیتی هایش دیده و شنیده بودیم و لذتی وافر نصیبمان گردیده بود.
۱۹ اسفند ۱۴۰۱ اولین سالگرد آسمانی شدن مردی از تبار خوبی ها است که نام نیکش در عرصه های علم و دانش و فرهنگ خوش آوازه است و اینک در خالی حضورش برای استنشاق عطر زندگی، سخت تنها مانده‌ایم و آن سوی بغض پنجره، در طنین دو بیتی های دلتنگی،خالی حضورش را غزل غزل گریسته‌ایم.
دلخوشیم به نگاشته هایش که به میراث نهاده است.
جوانه می زنیم و برای همیشه باغ می شویم.
روحش شادمان باد
«کارنامه عمر» استاد محمدمهدی ناصح فرزند شیخ محمدحسین ناصح و مرحومه بی بی شاه پری باقر پور
- یک آذر ۱۳۱۸، تولد در زهان از توابع قاینات و بیرجند
- از سال ۱۳۲۰ تا سال ۱۳۲۴، سکونت در «چهکندوک» (روستای آبا و اجدادی)
- سال ۱۳۲۵ و ۱۳۲۶، تحصیل در کلاس اول و دوم دبستان «گزیک» بیرجند
- سال ۱۳۲۷ و ۱۳۲۸، تحصیل در کلاس سوم و چهارم مدرسه «بورنگ» بیرجند
- سال ۱۳۲۹، تحصیل در دبستان «بجد» و «امیرآباد» بیرجند
- سال ۱۳۳۰، تحصیل در کلاس ششم دبستان شوکتی بیرجند
- سال ۱۳۳۱ تا ۱۳۳۴، تحصیل در دبیرستان شوکتی بیرجند و دبیرستان ضمیمه دانش سرای مقدماتی بیرجند
- سال ۱۳۳۵ تا ۱۳۳۷، تحصیل در دانشسرای مقدماتی پسران بیرجند
- سال۱۳۳۷ تا ۱۳۴۴، اشتغال به خدمت آموزگاری در قاینات
- سال ۱۳۴۱، ازدواج؛ خانم بدری آیت اللهی در مشهد
- سال ۱۳۴۳، تولد اولین فرزند به نام الهه ناصح
- سال۱۳۴۴، انتقال از قاینات به مشهد
- سال ۱۳۴۵، تولد فرزند دوم به نام هایده ناصح
- سال ۱۳۴۹، فارغ التحصیل دوره لیسانس از دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه مشهد
- سال ۱۳۵۰، تحصیل در دوره فوق لیسانس زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه مشهد
- سال ۱۳۵۲، اخذ مدرک دوره فوق لیسانس، به عنوان اولیندانشجوی این دوره تحصیلی در دانشگاه مشهد
- سال ۱۳۵۳، انتقال از وزارت فرهنگ به دانشگاه مشهد،گروه آموزشی زبان و ادبیات فارسی
- سال ۱۳۵۵، ورود به دوره دکتری زبان و ادبیات دانشگاه فردوسی مشهد
- سال ۱۳۵۵، تولد فرزند سوم در خانواده به نام علی ناصح
- سال ۱۳۶۱، فراغت از تحصیل در دوره دکتری و دفاع از رساله تحصیلی با درجه ممتاز
- سال ۱۳۶۱، استادیار دانشکده ادبیات. توضیح اینکه محمد مهدی ناصح از سال ۱۳۵۳تا سال ۱۳۶۱ به عنوان مربی در گروه آموزشی فعالیت داشته و دبیر شورای گروه بوده است
- سال ۱۳۶۷، دانشیار دانشکده ادبیات مشهد
- سال ۱۳۶۹ و ۱۳۷۰، مامور به خدمت در دانشگاه پنجاب، اورینتال کالج، بخش زبان فارسی، شهر لاهور
- سال ۱۳۷۱ مراجعت از پاکستان و اشتغال دوباره در گروه آموزشی زبان و ادبیات فارسی
- سال ۱۳۷۴ به بعد، استاد تمام وقت دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی، مشهد
- سال ۱۳۸۲، بازنشسته دانشگاه فردوسی، پس از ۴۶سال خدمت، با مرتبه استادی و پایه ۲۱
- از سال ۱۳۸۲ به بعد، تا پایان عمر ضمن پرداختن به کارهای تحقیقاتی، با برخی دانشکده ها و دانشگاهها همکاری علمی داشته است
- وفات: ۱۹ اسفند ۱۴۰۰
انیمه
#سریال خاندان اژدها
#آشپزی
#خراسان جنوبی