فروش هدستهای واقعیت مجازی که معروفترینشان HTC Vive، Oculus Rift، Gear VR، Google Daydream و همینطور PSVR است، چندان جالب نیست. اما به راستی چرا فروش بازیها و فیلمها و همینطور تجهیزات سختافزاری واقعیت مجازی آنطور که باید و شاید درخشان نبوده است؟
هدستهای واقعیت مجازی با توجه به اینکه درونشان دو نمایشگر رزولوشن بالا با نرخ نوسازی بالاتر از ۶۰ هرتز، لنزهای مرغوب با مکانیزم دقیق جابجایی و گاهی حسگرهای متعدد، به کار رفته، گرانقیمت هستند. طبیعی است که گیمرهای حرفهای و کسانی که به تجربه کردن دنیای مجازی به صورت سهبعدی علاقه دارند، در برابر هزینهها کوتاه نیایند؛ ولیکن عموم کاربران پیش از خرید به این فکر میکنند که آیا ارزشش را دارد؟
تحلیلگران و منتقدین پیشبینیهای خوبی در مورد فروش تجهیزات مرتبط با واقعیت مجازی و همینطور واقعیت افزوده داشتند که به حقیقت بدل نشده است. بخشی از این شکست نسبی به هزینهی تمام شده مربوط میشود. بگذارید دقیقتر به ارقام بپردازیم. هزینهی تمام شده برای هدست واقعیت مجازی آکیولس ریفت که ارزانتر از Vive است، معادل ۶۰۰ دلار بوده و باید به هزینهی تجهیزات گیمینگ موردنیاز هم توجه کرد. برای اجرای روان بازیهای واقعیت مجازی، میبایست کارت گرافیک و پردازندهی خوب تهیه کرد. سیستمی که حداقل قیمت آن ۱۰۰۰ دلار است و این یعنی هزینهی مجموع پلتفرم گیمینگ، به ۱۶۰۰ دلار میرسد و حتی اگر کمی سختگیری کنیم باید ۲۰۰۰ دلار هزینه کنیم. این پلتفرم در کشورمان هزینهای بیش از ۱۰ میلیون تومان خواهد داشت.
اما به علت دیگر شکست اشاره کنیم. در حال حاضر بازیهای واقعیت مجازی و فیلمها و به طور کلی محتوای واقعیت مجازی، کمتعداد است. زمان، هزینه و همینطور تجربهای که برای ساخت یک بازی واقعیت مجازی لازم است، بیش از چیزی است که سازندگان برای بازیهای معمولی صرف میکنند. تجربه شاید در این میان بسیار مهم باشد؛ چرا که توسعهدهندگان در آغاز دوران واقعیت مجازی و واقعیت افزوده به درستی نمیدانند که چه عناوین و چه سبکهایی جذابتر است. به عبارت دیگر باید دوران بدعتها سپری شود و با توجه به تجارت کسب شده، عناوین جالب در زمان کمتر و با هزینهی کمتر تولید شود.
دیجیتایمز معتقد است که کمپانیهایی مثل ASUS ، Acer و HTC و همینطور آکیولس در سال ۲۰۱۷ بازخورد خوبی از بازار نوظهور واقعیت مجازی دریافت نخواهند کرد.
اسکار
#آشپزی
#خراسان جنوبی