دانشمندان «انستیتو پلی تکنیک وورسستر» (Worcester Polytechnic Institu) یک برگ اسفناج را طی فرایندی به بافت قلب انسان تبدیل کرده‌اند؛ رویدادی که می‌تواند انقلابی در زمینه‌ی ترمیم بافت‌های انسانی و اندام‌های بدن انسان باشد.

مهندسی بافت در مجموع به معنای توسعه و تغییر در زمینه تولید سلول و بافت‌های انسانی در محیط آزمایشگاهی است که برای ترمیم یا جایگزینی اعضای آسیب دیده بدن انسان مورد استفاده قرار می‌گیرند. فعالان این حوزه در تلاشند تا به خلق ساز و کار بافت بدن انسان از سلوهای کشت شده در آزمایشگاه دست یافته و از این راه به بهبود زندگی انسان کمک کنند؛ هر چند این روش گوشه چشمی هم به معضل پیر شدن اندام‌های بدن و به تعویق انداختن این روند دارد.

هدف از این کار جایگزینی بافت‌ها و اندام‌های معیوبی است که به دلیل بیماری، اختلالات ژنتیکی و دلایل دیگر قادر به انجام وظایف خود به شکل درست و کامل نیستند. هر چند دانشمندان هم اکنون موفق به ساخت بافت انسانی در آزمایشگاه و در مقیاسی گسترده شده‌اند، اما بدون حضور شبکه‌ی عروق خونی این تلاش اغلب به نتیجه‌ی مطلوب منتهی نشده و بخش قابل توجهی از بافت‌های آزمایشگاهی دیر یا زود از بین می‌رود.

بر اساس تعاریف موجود برای ساخت یک بافت به شیوه‌های مهندسی، نیاز به طراحی یک داربست با ساختار فیزیکی مناسب با امکان چسبیدن سلول‌ها به آن، مهاجرت سلولی، تکثیر سلولی و تمایز سلولی و در نهایت رشد و جایگزینی بافت جدید است؛ اما در نهایت جریان زندگی بخش خون مهم‌ترین فاکتور در عملکرد این بافت پرورش یافته است.

برای غلبه بر مشکلات ناشی از فقدان شبکه عروق خونی، محققان به تازگی به سراغ بافت گیاهان رفته و متدی جدید را مورد آزمایش قرار دادند. آنها یک برگ اسفناج را برداشته و آن را با روش‌های آزمایشگاهی از سلول‌های گیاهی تخلیه کردند و سپس این قاب و داربست سلولی ساخته شده از سلولز را برای ایجاد عروق خونی انسان مورد استفاده قرار دادند. سلولز را باید یک بافت سازگار زیستی دانست که از پتانسیل خوبی برای استفاده‌ی گسترده در مهندسی بافت بهره‌مند بوده و هم اکنون نیز در مواردی همچون مهندسی بافت غضروفی و استخوانی و نیز در درمان و التیام زخم‌ها و جراحات سخت مورد استفاده قرار دارد.

دانشمندان در ادامه سلول‌های زنده‌ی انسان را به این داربست سلولزی منتقل کردند. در ادامه و با رشد این سلول‌ها در شبکه‌ای از رگبرگ‌های کوچک، شاهد شکل گیری عروق خونی در برگ اسفناج هستیم. تیم محققان سپس مایعات و مواد ریز «میکرو بیدز» (microbead) را وارد این قلب کوچک نموده و مطمئن شدند که در جریان این مایعات اختلالی ایجاد نخواهد شد.

در نهایت با استفاده از تکنیک‌های مشابه می‌توان لایه‌هایی از عضلات سالم قلب را نیز کشت داد و با استفاده از این بافت جدید بیماران حمله‌ی قلبی را درمان کرد. البته «گلن گائودت» «Glenn Gaudette» می‌گوید که آنها هنوز راه زیادی در پیش دارند و کارهای زیادی باید انجام شود تا بتوان به دستیابی روشی قطعی در این زمینه امیدوار بود. 

باید منتظر بود و دید که آیا این روش در شکل واقعی نیز جوابگوی نیازهای حوزه‌ی مهندسی بافت خواهد بود یا خیر؟