مقایسه پردازنده‌ی ۱۰ هسته‌ای مدیاتک با رقبا، آیا گوشی ده‌هسته‌ای چینی واقعاً سریع است؟

مدیاتک سه گروه هسته برای سه نوع کار پردازشی سبک، متوسط و سنگین در نظر گرفته که توان مصرفی کاملاً متفاوتی دارند. سریع‌ترین گروه شامل دو هسته‌ی Cortex-A73 با سرعت سرسام‌آور ۲.۸ گیگاهرتز می‌شود و احتمالاً عملکردی نظیر هسته‌های سریع به کار رفته در تراشه‌ی اکسینوس ۸۸۹۵ سامسونگ و اسنپ‌دراگون ۸۳۵ کوالکام خواهند داشت. توجه کنید که سامسونگ و کوالکام از هسته‌های اختصاصی بهره می‌جویند که در بنچ‌مارک‌ها عملکردی نزدیک به Cortex-A72 و Cortex-A73 دارد، البته با سرعت کلاک برابر.

بنابراین در مجموع تفاوتی زیادی بین هلیو ایکس ۳۰ با آنچه در گلکسی اس ۸ یا اکسپریا XZ Premium‌ به کار رفته، وجود ندارد. اما از منظر پردازنده‌ی گرافیکی مدیاتک هنوز فاصله‌ای با رقبا دارد.

سامسونگ از ۱۰ هسته‌ی Mali-G71 استفاده کرده و کوالکام هم آدرینو ۵۴۰ را معرفی کرده است. هر دو مدل از PowerVR GT7400 که مدیاتک استفاده کرده، سریع‌تر و قدرتمندتر هستند و لذا هلیو ایکس ۳۰ در اجرای بازی‌های بسیار سنگین روی گوشی‌های رده‌اول، مثل رقبا نیست و شاید قدرتی در حد نصف داشته باشد!

پشتیبانی از حداکثر ۸ گیگابایت رم، پردازشگر تصویر قدرتمند برای استفاده از دوربین‌های قوی و بخش‌های دیگر تراشه‌ها آنچنان متفاوت نیست و شاید تنها نقطه ضعف بخش مودم 4G باشد. سامسونگ و کوالکام از مودم‌های کلاس ۱۶ استفاده کرده‌اند تا رکورد سرعت گیگابیتی ثبت کنند اما بعید به نظر می‌رسد که مدیاتک در عرصه‌ی مودم تا این حد پیشرفت کرده باشد.

نتیجه‌گیری کلی این است که اکنون گوشی‌های رده‌اول چینی که از تراشه‌های مدیاتک تایوان بهره می‌برند، می‌توانند با استفاده از هلیو ایکس ۳۰ سرعتی در حد بهترین‌های سامسونگ و سونی و ال‌جی داشته باشند.