راهاندازی صحیح سرورها نقشی کلیدی در تضمین پایداری، امنیت و بهرهوری زیرساختهای فناوری اطلاعات دارد. در این میان انتخاب روش مناسب برای نصب سیستمعامل روی سرورهای حرفهای مانند سرور g11 و سرور g12 نه تنها بر عملکرد کلی شبکه تاثیرگذار است، بلکه در کاهش زمان از کارافتادگی و افزایش بهرهوری تیمهای فنی نیز نقش مهمی دارد. در این مقاله ابتدا روشهای مرسوم و پیشنهادهای تخصصی را معرفی میکنیم، سپس نگاهی کاربردی به فرآیند نصب سیستمعامل روی این نسل از سرورها میاندازیم و به شما کمک میکنیم تا از توان واقعی سختافزارهای HPE بیشترین بهره را ببرید.
پیشنیازهای نصب سیستمعامل
قبل از آغاز فرآیند نصب سیستمعامل روی سرورهای اچپی، باید پیشنیازهای نرمافزاری و سختافزاری بهدرستی بررسی و آمادهسازی شوند. انتخاب نسخهی مناسب سیستمعامل، بررسی سازگاری آن با سختافزار سرور و اطمینان از در دسترس بودن درایورها و ابزارهای مدیریتی از جمله گامهای ابتدایی اما حیاتی در این مسیر به شمار میروند.
نخستین قدم بررسی نسخهی فریمور (BIOS/UEFI) و بروزرسانی آن به آخرین نسخه است. این کار باعث افزایش پایداری سیستم و جلوگیری از خطاهای احتمالی در فرآیند نصب میشود. همچنین پیشنهاد میشود که Firmware ابزارهای جانبی مانند کنترلرهای RAID، کارتهای شبکه و HBA نیز بررسی و در صورت نیاز بروزرسانی شوند.
پیکربندی مناسب RAID برای استفاده بهینه از دیسکهای فیزیکی و افزایش عملکرد و امنیت دادهها از دیگر اقدامات ضروری پیش از نصب سیستمعامل است. استفاده از Smart Array Configuration Utility برای این منظور در سرورهای اچپی توصیه میشود. همچنین فراهم بودن فایل ISO سیستمعامل موردنظر و ذخیره آن روی یک دستگاه قابل بوت (Bootable) مثل فلش USB یا دیسک نوری، از جمله موارد پایهای است که باید از قبل آماده شوند.
دسترسی به کنسول iLO نیز میتواند روند نصب را بهویژه در محیطهای دیتاسنتری و بدون دسترسی فیزیکی به سرور، بسیار سادهتر کند. قابلیت یادشده به مدیر شبکه اجازه میدهد تا فرآیند نصب را بهصورت ریموت و از هر نقطهای مدیریت کند.
برای نصب سیستم عامل سرورهای G11 توجه به نیازهای سختافزاری خاص این نسل از جمله پشتیبانی از پردازندههای نسل چهارم و پنجم Intel Xeon Scalable و ماژولهای DDR5، اهمیت زیادی دارد. در مقابل، نصب سیستم عامل سرورهای G12 به هماهنگی بیشتر با معماری بهینهشده و قابلیتهای امنیتی پیشرفتهتر وابسته است که در نسل دوازدهم معرفی شدهاند.
نکات مهم و تفاوتهای میان نسلهای ۱۱ و ۱۲
سرورهای نسل یازدهم و دوازدهم اچپی هر دو از لحاظ کارایی، قابلیت اطمینان و ابزارهای مدیریتی در سطح بالایی قرار دارند، اما تفاوتهایی در جزئیات فنی آنها وجود دارد که هنگام نصب و پیکربندی سیستمعامل باید مدنظر قرار گیرند. استفاده از پردازندههای بهینهتر در نسل ۱۲ باعث افزایش چشمگیر در پهنای باند حافظه، بهبود عملکرد پردازشی و کاهش مصرف انرژی شده است.
از نظر نرمافزاری نیز تفاوتهایی وجود دارد. ابزار Intelligent Provisioning در نسل دوازدهم بروزرسانی شده و از رابط کاربری سادهتر، نصب خودکار درایورها و سازگاری بهتر با سیستمهای عامل جدید پشتیبانی میکند. همچنین ماژولهای امنیتی مانند HPE Silicon Root of Trust در G12 بهبود یافتهاند که باعث افزایش سطح امنیت نصب و راهاندازی اولیه میشود.
در سرورهای از چه سیستمهای عاملی استفاده میشود؟
انتخاب سیستمعامل مناسب برای سرور یکی از تصمیمهای کلیدی در راهاندازی زیرساختهای فناوری اطلاعات به شمار میرود. بسته به نوع خدمات مورد انتظار، سطح امنیت مورد نیاز و منابع سختافزاری موجود، گزینههای متعددی پیشروی مدیران شبکه قرار دارد. در بسیاری از سازمانها نسخههای مختلف Windows Server مانند 2019 یا 2022 به دلیل سازگاری کامل با سرویسهایی نظیر Active Directory، Remote Desktop Services و SQL Server، انتخاب اول هستند.
توزیعهای لینوکس مانند Ubuntu Server، Red Hat Enterprise Linux و Debian نیز بهدلیل پایداری بالا، امنیت قابل اتکا و انعطاف در پیکربندی، در سرورهایی که میزبان سرویسهای وب، دیتابیس یا هاستینگ هستند کاربرد گستردهای دارند.

در زیرساختهایی که مبتنیبر مجازیسازی طراحی شدهاند، به جای استفاده از سیستمهای عامل سنتی، اغلب از هایپروایزرهایی مانند VMware ESXi یا Proxmox VE استفاده میشود. این نوع پلتفرمها بهصورت مستقیم روی سختافزار نصب شده و امکان مدیریت و اجرای همزمان چند ماشین مجازی را فراهم میکنند.
همچنین در برخی صنایع خاص مانند بانکداری یا مخابرات، سیستمهای عاملی همچون FreeBSD یا Oracle Solaris نیز بهکار گرفته میشوند که بهدلیل معماری یونیکسمحور خود، برای پردازشهای حساس و پایگاهدادههای سنگین بسیار مناسباند.
روشهای نصب سیستمعامل
راهاندازی سیستمعامل روی سرورهای HPE به روشهای مختلفی انجام میشود که هر یک بسته به زیرساخت موجود، امکانات مدیریتی و ترجیحات فنی قابل انتخاباند.
روش ۱: استفاده از Intelligent Provisioning
تقریبا تمام سرورهای نسل ۱۰ به بعد اچپی به ابزار قدرتمند Intelligent Provisioning مجهز هستند. این ابزار بهصورت پیشفرض روی حافظه داخلی سرور قرار دارد و بدون نیاز به نصب جداگانه، از طریق فشردن کلید F10 هنگام بوت سیستم قابل دسترسی است. با استفاده از Intelligent Provisioning میتوانید به سادگی پارتیشنبندی دیسک، پیکربندی RAID و نصب سیستمعامل را در یک رابط گرافیکی واحد انجام دهید.
Intelligent Provisioning نسل ۱۲ دارای قابلیتهای بهبودیافتهتری در زمینه شناسایی خودکار نسخههای سیستمعامل و بروزرسانی درایورها است که فرآیند نصب را سریعتر و پایدارتر میسازد.
روش ۲: نصب مستقیم از USB Boot
یکی از رایجترین روشها برای نصب سیستمعامل، استفاده از حافظههای USB است. در این روش ابتدا فایل ISO سیستمعامل مورد نظر (مانند ویندوز سرور یا لینوکس) با ابزارهایی مانند Rufus روی فلش قابل بوت میشود و سپس از طریق پورت USB سرور، سیستم بوت و فرآیند نصب آغاز میگردد. روش یادشده سریع، انعطافپذیر و در بیشتر موارد بدون نیاز به ابزار جانبی قابل انجام است.
روش ۳: نصب از طریق iLO
برای نصب از راه دور، iLO راهکاری ایدهآل بهشمار میرود. این قابلیت به مدیر شبکه امکان میدهد تا بدون حضور فیزیکی در محل سرور، فرآیند نصب را بهصورت کامل از طریق رابط وب انجام دهد. تنها کافیست فایل ISO سیستمعامل از طریق مرورگر متصل و نصب آغاز شود. از این روش در بسیاری از محیطهای مجازیسازی نیز استفاده میشود، بهویژه برای نصب ESXi روی سرور G12 که نیاز به تنظیمات دقیقتر در بخش ذخیرهسازی و شبکه دارد.
حل مشکلات رایج هنگام نصب
نصب سیستمعامل روی سرورهای HPE ممکن است با چالشهایی همراه باشد که در صورت نداشتن آمادگی لازم، فرآیند راهاندازی را مختل میکند. یکی از رایجترین مشکلات، عدم شناسایی دیسکهای سخت در مراحل اولیه نصب است. این مشکل اغلب به دلیل پیکربندی نادرست RAID یا عدم نصب درایور کنترلر ذخیرهسازی اتفاق میافتد. برای حل چنین موردی باید قبل از نصب سیستمعامل با استفاده از ابزارهایی مانند HPE Smart Array Configuration Utility یا محیط Intelligent Provisioning، آرایهی RAID بهدرستی تعریف شود و در صورت نیاز، درایور مربوطه از سایت HPE دانلود و در زمان نصب بارگذاری شود.
یکی دیگر از مشکلات متداول عدم بوت شدن از USB یا ISO است. این مشکل اغلب به تنظیمات اشتباه در BIOS/UEFI یا ناسازگاری فرمت بوت (Legacy vs. UEFI) برمیگردد. پیشنهاد میشود قبل از نصب، حالت بوت سیستم را با نوع فایل ISO هماهنگ و در صورت نیاز، از ابزارهایی مانند Rufus برای ساخت USB قابل بوت با تنظیمات صحیح استفاده کنید.

اگر هنگام نصب سیستمعامل خطاهای مربوط به شبکه، درایور یا عدم تطابق سختافزار مشاهده شود، بررسی لیست سازگاری رسمی سیستمعامل با مدل دقیق سرور و نسخهی سیستمعامل بسیار مهم است. استفاده از نسخههای رسمی و پشتیبانیشدهی OS و بهرهگیری از قابلیتهای iLO برای مشاهده پیامهای خطا یا دسترسی ریموت، در کاهش زمان عیبیابی بسیار مؤثر خواهد بود.
آنچه درباره نصب سیستم عامل روی سرورهای نسل 11 و 12 آموختیم
راهاندازی و نصب سیستمعامل روی سرورهای HPE نسل یازدهم و دوازدهم، فراتر از یک فرآیند فنی ساده است؛ این مرحله نقش تعیینکنندهای در عملکرد، پایداری و امنیت کل زیرساخت IT دارد. آشنایی با پیشنیازهای لازم، انتخاب روش نصب مناسب و در نظر گرفتن تفاوتهای فنی میان نسلهای G11 و G12، به مدیران شبکه کمک میکند تا بهترین بهرهبرداری را از ظرفیتهای سختافزاری و نرمافزاری سرور داشته باشند.
انتخاب سیستمعامل متناسب با نوع کاربری سرور و زیرساخت موجود، نقشی کلیدی در موفقیت پروژههای IT دارد. چه از ویندوز سرور استفاده شود، چه از توزیعهای لینوکس یا هایپروایزرهای مجازیسازی، هماهنگی کامل بین نرمافزار و سختافزار کلید بهرهوری بلندمدت و کاهش هزینههای نگهداری خواهد بود.
هالووین
#آشپزی
#خراسان جنوبی