بیوگرافی و فیلم شناسی اما استون

«اما استون» بازیگر آمریکایی برنده‌ی اسکار، بیشتر شهرت و موفقیتش را مدیون نقش‌های طناز و جذابی است که در چندین کمدی معروف بازی کرده است. او کارش را با یک ریلیتی شو در شبکه «وی اچ وان» (VH1) در سال ۲۰۰۴ شروع کرد. در سال ۲۰۰۷ اما در فیلم نوجوانان «خیلی بد» (Superbad) نقش آفرینی کرد و در ادامه، در سال ۲۰۰۸ در «خرگوش خانگی» (The house bunny) و در سال ۲۰۰۹ در «سرزمین زامبی ها» (Zombieland) خوش درخشید. 

هنرنمایی در نقش «الیو پندرگاست» در فیلم «مثل آب خوردن» (Easy A) محصول ۲۰۱۰ که اقتباسی آزاد از رمان معروف «داغ ننگ» اثر «ناتانائیل هاثورن» بود نامزدی جایزه‌ی «گلدن گلوب» را برایش به ارمغان آورد. او همچنین در فیلم «کمک» (The help) که مورد ستایش منتقدین قرار گرفت و نیز در کمدی رمانتیک «دیوانه، احمق، عاشق» (Crazy, Stupid, Love) که هر دو در سال ۲۰۱۱ اکران شدند نیز به هنرنمایی پرداخت. در سال ۲۰۱۲ و ۲۰۱۴ در فیلم‌های «مرد عنکبوتی شگفت انگیز» (The amazing Spider-man) در نقش «گوئن استیثی»- دختر هفده ساله‌ای که عاشق پیتر پارکر است- بازی کرد.

در سال ۲۰۱۴ برای بازی در کمدی تاریک «مرد پرنده‌ای» (The Birdman) نامزد جایزه‌ی اسکار بهترین نقش مکمل زن شد و در ۲۰۱۶ بازی در فیلم «سرزمین رویاها» (La La Land) یک جایزه‌ی گلدن گلاب و یک اسکار برایش به ارمغان آورد. 

 کودکی:

«امیلی جین اما استون» در ششم نوامبر ۱۹۹۸ در آریزونای آمریکا متولد شد. نام خانوادگی او زمانی که پدربزرگ سوئدی تبارش به آمریکا مهاجرت کرد به «استون» تغییر کرد.

اما بازیگری را زمانی که تنها ۱۱ سال داشت با بازی در یک تئاتر کودکان آغاز کرد. هنگامی که دوره‌ی راهنمایی را می‌گذراند در ۱۶ تئاتر مختلف از جمله «شاهدخت و دانه نخود» و «آلیس در سرزمین عجایب» ایفای نقش کرد و همچنین در گروه کمدی و بداهه گویی فعال بود. 

پس از گذراندن یک ترم در یک دبیرستان تمام دخترانه‌ی کاتولیک، تصمیم گرفت که روی حرفه بازیگری متمرکز شود؛ اِمای نوجوان برای آنکه رضایت والدینش را برای رفتن به لس آنجلس بگیرد، برای آنها یک پاورپوینت با عنوان «پروژه هالیوود» که شامل اهداف و آرزوهایش بود را با پس زمینه ی آهنگی از مدونا به نام هالیوود درست کرد. تاکتیک او موفق از آب درآمد و در آخر، در ژانویه سال ۲۰۰۴ هنگامی که ۱۵ ساله بود به همراه مادرش به لس آنجلس رفته و در یک آپارتمان ساکن شدند.

اولین سال های بازیگری:

در لس آنجلس استون خیلی زود شروع به تست دادن برای نقش های مختلف کرد. هرچند اغلب بخاطر گوشخراش و کودکانه خوانده شدن صدایش قبول نمی‌شد! با این وجود استون جوان آنقدر وقف علاقه‌اش بود که تصمیم گرفت موهای بلوند طبیعیش را به رنگ قهوه‌ای تیره درآورد به این امید که این تغییر او را برای نقش های جدی‌تر مناسب جلوه دهد. 

در سال ۲۰۰۴ در یک مسابقه ریلیتی شو از شبکه‌ی «وی اچ وان» (VH1) با عنوان «در جستجوی خانواده‌ی جدید پارتریج» (In Seach of the New Partridge Family) شرکت کرد. در این برنامه هشت بازیگر جوان برای به دست آوردن نقش «لائوری پارتریج» برای سریالی که احیاگر سبک کمدی‌های دهه هفتاد بود، به رقابت می‌پرداختند. در این مسابقه شرکت کنندگان بر اساس توانایی‌شان در خوانندگی و بازیگری و شباهت‌شان به لائوری اصلی داوری می‌شدند. هرچند اما استون با سخت کوشی بسیار موفق شد این مسابقه را ببرد و نقش لائوری را بگیرد، اما این سریال با استقبال چندانی مواجه نشد و تنها پس از یک قسمت پخش آن متوقف شد. با این وجود، این سریال  نقطه‌ی آغاز زندگی حرفه‌ای او به عنوان یک بازیگر بود و بزرگ‌ترین مزیتی که برایش داشت آشنایی با «دوگ والد» (ِDoug Wald) کارگردان معروف بود. 

نقش های تلویزیون و سینما:

پس از دیده شدن با مسابقه تلویزیونی، اما در سریال‌هایی از جمله  «دنیای مالکوم» (Malcom in the middle) و «مدیوم» ساخت شبکه ان بی سی بازی کرد. سپس در سال ۲۰۰۷ در سریال درام «رانندگی» (Drive) به ایفای نقش پرداخت که البته پخش آن بیش از یک فصل طول نکشید، در همین هنگام همزمان برای گرفتن نقش در سریال علمی تخیلی معروف «قهرمان‌ها» (Heroes) تست داد که در آن رد شد و نقش را به بازیگر همسن او Hayden Panettiere دادند.

در همان سال، استون بالاخره در اولین فیلم موفقش بازی کرد؛ کمدی نوجوانان «خیلی بد» (Super bad) با نویسندگی و کارگردانی «ست روگن» (Seth Rogen) و «جود اپتاو» (Judd Apatow) که مبدل به یکی از صدرنشینان باکس آفیس شده و نظر بسیاری از منتقدین را به خود جلب کرد. یک سال بعد با حضورش در کمدی‌های «راکر» (The Rocker) و «خرگوش خانگی» (The house bunny) خوش درخشید.

در سال‌های آتی، اما استون که اکنون با موفقیت وارد صحنه‌ی هالیوود شده و جای پایش را محکم کرده بود، در فیلم‌های موفق و معروف دیگری از جمله «روح دوست دختر‌های سابق» (Ghost of Girlfriends Past)، «سرزمین زامبی‌ها» (Zombieland) و «مرد کاغذی» (The paper-man) نقش آفرینی کرد.

نامزدی اسکار و دیگر جوایز:

فیلم موفق و بزرگ بعدی استون در سال ۲۰۱۰ اکران شد؛ «مثل آب خوردن» که داستان یک دختر دبیرستانی معصوم را بیان می‌کند که شایعات شرم آوری درباره‌اش می‌گویند. ایفای نقش جذاب و دلفریب او در این فیلم برایش نامزدی جایزه‌ی گلدن گلوب بهترین نقش اول زن را به ارمغان آورد.

در سال ۲۰۱۱ استون بار دیگر برای بازی در نقش یک نویسنده‌ی تازه کار در فیلم «کمک» (The help)، که بر اساس رمانی به همین نام نوشته «کاترین استاکت» ساخته شد، مورد توجه و ستایش منتقدین قرار گرفت، این فیلم نامزد اسکار و گلدن گلاب بود. بعد از بازی در دو فیلم مرد عنکبوتی، اما در ۲۰۱۳ در فیلم «دسته گانگسترها» (Gangster Squad) بازی کرده و نیز در انیمیشن «غارنشینان» (The croods) صدا\یشگی را نیز تجربه کرد.

 در سال ۲۰۱۴ او در دو فیلم «جادو زیر نور ماه» (Magic in the Moonlight) و «مرد پرنده‌ای» (The Birdman) ایفای نقش کرد که برای بازی در مرد پرنده ای نامزد جایزه‌ی گلدن گلوب و اسکار شد. 

موفقیت و دریافت ستایش منتقدین بخاطر La la land:

در سال ۲۰۱۶ نقش آفرینی بسیار قوی در نقش یک بازیگر تازه کار در «سرزمین رویاها» (La La Land) سبب شد که اما استون اولین جایزه‌ی گلدن گلوبش را دریافت کند. این فیلم با بردن هفت جایزه‌ی گلدن گلاب، یعنی بیش از هر فیلم دیگری در تاریخ، موفق ترین اثری بوده که او در آن ایفای نقش کرده و تاکنون بزرگ‌ترین افتخار در کارنامه‌ی هنری او بوده است. خود او در سخنرانی مراسم هنگامی که برای گرفتن جایزه‌اش به روی صحنه رفته بود گفت:

"این فیلم برای کسانی است که رویاهای بزرگ دارند. من فکر می‌کنم امید و خلاقیت از مهم ترین چیز‌های این دنیا هستند که این اثر دقیقا درباره‌ی هردوی آنها است "

در ۲۰۱۷ او یک جایزه‌ی آکادمی نیز برای سرزمین رویاها برد. ۱۴ بازیگر زن دیگر نیز نامزد این جایزه بودند که از میان آنان استون برنده‌ی آن شد. بعد از دریافت این جایزه اما استون رکورد بیشترین جایزه نقش اول زن در یک فیلم را که پیش از این متعلق به «کیت وینسلت» برای بازی در فیلم تایتانیک بود را شکست. 

چند نکته از زندگی خصوصی:

اما و ستاره فیلم‌های مرد عنکبوتی «اندرو گارفیلد» (Andrew Garfield) به مدت چهار سال با یکدیگر رابطه‌ی عاشقانه داشتند که البته در سال ۲۰۱۵ آن را به اتمام رساندند. او در کودکی از هراس اجتماعی و در دوران نوجوانی از حمله‌های هراس ناگهانی رنج می‌برده که این بیماری پس از سه سال درمان شد.

امیدوارم از مطالعه این مطلب و همراهی با ما لذت برده باشید.