ناسا برای مأموریت‌های فضایی روی سیاره‌ی زهره (ونوس) تجهیزات بسیار مقاوم جدید می‌سازد. زهره با توجه به فاصله‌ی کمتری که با خورشید دارد، بسیار سوزان است و به عنوان مثال فضاپیمای روسیه‌ای Vendera 12 را تنها پس از دو ساعت از پا درآورد!

جو این سیاره به قدری داغ و بارانی است که به سرعت قطعات را گرفتار مشکل خوردگی می‌کند. دقت کنید که منظور از باران، بارش آب نیست بلکه بارش اسیدهای مختلف است. در واقع اگر باران معمولی در ونوس ببارد، قطرات قبل از رسیدن به زمین تبخیر می‌شوند! به همین علت است که از سال ۱۹۸۴ به بعد هیچ فضاپیمایی به سیاره‌ی زهره فرستاده نشده است.

ناسا تراشه‌ها و قطعاتی می‌سازد که هفته‌ها در گرمای کشنده‌ی این سیاره دوام بیاورند. دمای سطح سیاره‌ی ونوس چیزی در حدود ۴۶۱ درجه‌ی سانتی‌گراد است. با این دمای عجیب فلزی مثل روی به راحتی ذوب می‌شود! فشار هوا در سطح سیاره چیزی در حدود ۹۰ برابر فشار هوای زمین (کنار دریا) استو به این ترتیب جایی برای موجود زنده باقی نمی‌ماند.

ناسا تصمیم گرفته از کارباید سیلیکون استفاده کند، ماده‌ای که کار ترانزیستور را انجام می‌دهد و خوشبختانه بسیار مقاوم‌تر از فلزات و البته نیمه‌هادی‌های متداول است و در حقیقت گرمای هوای ونوس برای آن بی‌معنی است.